9 Ocak 2016 Cumartesi

Kitap Yorumu: Yolun Sonundaki Okyanus

Yine ve yeniden Neil Gaiman. Yine ve yeniden harika bir hayal gücü. Gerçekten nasıl oluyor da kuruyor, düşünüyor? 
Biraz çocuksu, biraz yetişkin, biraz gerilim ama nihayetinde güzel bir hikayeydi. Çok uzun bir kitap değil, ben bir günde bitirdim.
Öncellikle baş karakterin adı yok ve bununla ilk kez karşılaştım. :D Kitap boyunca adı hiç geçmedi. Bu birini iyi tanıyıp da aslında kim bilmemek gibi. İlginçti.


Az spoilerli kısma geldik. Karakterimiz sakin, kendi halinde, kitap kurdu 8 yaşlarında bir çocuk. Aslında biz onunla ilk kez bir cenaze çıkışı tanışıyoruz. O artık büyümüş, evlenmiş ve boşanmış, çocukları olan bir adam.
Cenaze sonrasında da kafa dağıtmak için kendi halinde gezerken kendini çocukluğunun geçtiği yerlerde buluyor.
Sonra aklına arkadaşı Lettie geliyor ve onların evine gidiyor. Böylelikle geçmişe, unuttuğu o hatıralara doğru bir yolculuğa çıkmış oluyoruz.  Karakterimizin yaşadığı yer tarla, orman, çiftlik böyle bir yer. 
Çok da seviyor burayı. Sevmeyecek birileri var mı aramızda? :D
Ailesi bazı maddi sıkıntılar çektiği için bir odayı kiralamaya karar veriyorlar. Gelen kiracıyla alakalı bir sıkıntı oluyor ve karakterimiz Lettie ve onun ailesi ile tanışıyor. Bu kitapta en çok sevdiğim şey Lettie ve ailesi oldu. 
Çünkü aslında tam olarak ne oldukları kitapta geçmiyor ama benim çok hoşuma gitti. Öncellikle çiftlikleri var ve sınırları kocaman. O sınır içerisinde ne olursa da Hempstock ailesi sorumlu. Her anlamda.


Şimdi yaşadıkları yerde insanlar garip bir şekilde para buluyor. Cüzdanlarında, çantalarında hatta ağızlarında bile :D Tabi bu iş Hempstock'ların sorumluluğunda. Lettie karakterimizden sadece 1 yaş büyük, görünürde. Neyse bu işi halletmek için giderken yanında bizim oğlanı da götürüyor ve böylelikle olaya Ursula dahil oluyor. 
Ursula kitaba biraz gerilimi katan karakter. Psikopat bir şey zaten. :D Daha fazla anlatmayacağım. 
Sadece, mutlu bir son yok. Hatta yine yarım bırakılmış bir son var. 
Yokyer'de de böyle bitmişti. Yani hikaye oralarda bir yerlerde devam ediyor.
Ayrıca yazarın teşekkür ettiği kısmı okursanız gerçekten samimi bir insan olduğunu göreceksiniz. Adam direk yazmış oraya ya "Kitap bu kadar. Hikaye bitti. Şimdi teşekkür kısmındayız."
Ben çok sevdim. Verilen mesajlar da çok güzeldi ve istenilen yere ulaştı! Herkes mutlaka Neil Gaiman okumalı. :) Keyifli okumalar.
"Romanlar insanlardan daha güvenilirdir." 
"Yaşayan bir şeyi yok edip yerine yenisini koyamazsınız..." 
"Yetişkinler, yolları takip eder. Çocuklar keşfe çıkar." 
"Sana çok önemli bir sır vereceğim: İçlerine baktığında, yetişkinler de yetişkin değildir." 
 4,6

12 yorum:

  1. Çok iyi yaa fena halde merak ediyorum bu kitabı ayrıca karakterinin adı olmayan kitaplara da bayılırım :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. 180 sayfa bir şey, hemen bitireceğini düşünüyorum. Benim için de ilginç bir deneyim oldu :)

      Sil
  2. Yazarın sadece bir kitabını okudum ve diğerleri de çok merak ediyorum ama bir türlü okuyamadım :)

    YanıtlaSil
  3. Romanlar kesinlikle insanlardan daha güvenilir, o yüzden en yakın arkadaşlarımız :D Neil Gaiman'ın sadece bir kitabını okudum: Mezarlık Kitabı. O da adı Nobody olan bir çocuğun hikayesiydi. Sevmiştim. Sanırım yazarın tarzını seviyorum :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Mezarlık kitabı elimde ama araya bir kitap girdi. Sonrasında onu okuyacağım. :)
      Yazarın tarzını ben de çok seviyorum, birkaç cümleyle çok güzel şeyler anlatıyor. :)

      Sil
  4. ne güzel konuymuş. yazar da iyi. okunur yani iştee :)

    YanıtlaSil
  5. Neil Geiman efsane oldu ve kesinlikle okumam lazım bu kitabı, umarım.. :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gerçekten de öyle. :) Hemen bitiyor zaten, okuyun bence! :D

      Sil
  6. Yine yine yine kapağı harika bir kitap yaa :)) İnce bir kitap olduğu için de hemencecik güzel bir kitap olmuştur :) Aklımda kalsın bu kitap :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Diğer ülkelerin kapaklarından daha çok beğendiklerim oldu ama bu da güzel. Evet çabuk bitti :)

      Sil